Een daggie met de jongens

Vandaag was weer zo'n dag die voorbijvloog. Ruim voor de wekker van Jorg ging, was ik wakker. Koppijn tergt me en de keelpijn erbij zegt me dat ik een klein virusje heb. Maar ach, slaap je niet, dan rust je toch. En lekker liggen is ook fijn. Als Jorg klaar is met douchen, schuifel ik ook maar naar de badkamer. Een snelle start is het halve werk, nietwaar? Terwijl ik nog onder de douche sta en Jorg zich aankleedt, wandelt Ravin slaapdronken de badkamer in, met al zijn knuffels in zijn armen. "Goeiemorgen papa en mama! Hebben jullie lekker geslapen?" Geen ochtendhumeur te bekennen bij dit mannetje. Daar word ik zelf ook vrolijk van.

Als ik beneden kom zit Ravin aan zijn eigen tafeltje op zijn stoeltje vóór de tv (zappelin), zijn boterhammetje te eten. Ik smeer een boterham en ga even bij hem zitten. Hij heeft zijn Cars pyjama (shortama) aan en zijn haar zit goed door de war, van achteren is het pluizig van het slapen. Hij vertelt dat Charlie en Lola in een ruimteschip zitten en ik reageer geïnteresseerd. Wat is het leven van een kind toch heerlijk ongecompliceerd. Oja, ik moet zo even een paracetemol innemen. Jorg vertrekt naar zijn werk. "Fijne dag papa!" Ik kleed Ravin aan en vind hem een prachtig jongetje, met zijn bruine ogen, donker blonde haartjes, corduroy broekje en hemelblauwe longsleeve. Als ik dit tegen hem zeg, reageert hij niet.

Op de babyfoon zie ik de lampjes oplichten, maar ik hoor geen gehuil. Nox is wakker, dus ik loop met mijn bonzende hoofd naar boven. Oja, paracetemol! Ik hoor Nox zachtjes jammeren. Terwijl ik het hemeltje van de wieg aan de kant schuif en zachtjes tegen hem begin te praten, kijkt hij me aan en begint direct te glimlachen. Een tandeloze lach. Ook hier geen ochtendhumeur. Ik klets door terwijl ik de baby uit de bakerzak peuter. Hij geniet van zijn ineens verworven vrijheid en begint te trappelen en met zijn armpjes te maaien. Zijn lachen eindigt soms met een soort hinnik. Na een schone luier en kleertjes aan, gaan we naar beneden.

Ravin heeft zojuist een bizar bouwsel van blokken gemaakt en hangt inmiddels ondersteboven op de bank: "Kijk mama wat ik kan!" Hahaha. Ik vind de blokken imposanter. Twee paracetemol bij de koffie, doen na een half uurtje hun werk en ik voel de spanning uit mijn hoofd wegzakken.

Mijn moeder komt op bezoek en de ochtend vliegt verder voorbij, Ravin speelt lekker een poosje buiten. Na gezamenlijk kibbeling voor de lunch te hebben gegeten, vertrekt mijn moeder weer. Nox ligt in bed en ik zet de tv aan voor Ravin. De rust! Ik kruip tegen Ravin aan op de bank
en sla het plaid om ons beiden heen. Ook hij kan dit rustmoment goed gebruiken merk ik. Als ik weer wakker word, zijn mijn ogen droog en heb ik last van mijn lenzen. Hmmm. Ik heb echt even lekker geslapen. Tijd voor koffie! Ravin eet stroopwafel kruimels van de markt, met een glaasje sap. Na de koffie laat Nox weer van zich horen en ik stop hem gauw in de kinderwagen om nog wat boodschappen te halen bij de buurtsuper.

Ravin neemt zijn tijger mee en helpt met het duwen van de kinderwagen. Over het algemeen genomen is hij een schat van een jongen. In de supermarkt racet hij met een klein winkelwagentje door de gangpaden. Ik gebruik de kinderwagen om de boodschappen op te leggen. "Mama, hier is de verrassing!" Hij zit even in zijn fantasiewereld en ik vind het prima. Hij rijdt niemand omver, sloopt de winkel niet en hij is fijn aan het spelen. "Pick your fights." Is een wijs advies van een vriendin. Zeker in de opvoeding van een kleuter is dat heel erg waar.

De fights die ik nog te gaan heb, baren me niet zoveel zorgen. Met de waarheid aan mijn kant, voel ik me geheel in mijn recht staan. Zolang als ik mijn drie mannen en mijn lieve familie en vrienden heb, kan ik de hele (fucking) wereld aan. Zo!