woensdag 29 september 2010

Avontuurlijk opvoeden

Het zweet breekt me uit. Over drie minuten moet ik op het consternatiebureau zijn met Nox. Ravin zit op de wc in de badkamer en roept naar mij hoeveel drollen hij in de pot laat plonzen en Nox heeft een ietwat zure lucht rondom zijn billen hangen. Wat een timing! Ik hoor mijn vader de trap oplopen, hij is op bezoek en zal met Ravin thuis blijven. Hij ontfermt zich over de drollen en ik over de luier. Adem in, adem uit!
Vanmorgen liep het al niet zo soepel. Ravin werd niet stralend wakker. Hoe ouder, hoe meer kans op een ochtendhumeur? Steeds vaker ben ik aan het onderhandelen. Als jij nu goed meewerkt, gaan we zo Olivia kijken. De grootste diplomaten hebben vast veel geoefend op hun kinderen. Het aankleden was al een hele toer. Nox ligt ‘kgggg’ in zijn bed te scanderen. Een glimlach verwelkomt me en als ik hardop teruglach, gaat het volume ook bij hem omhoog. We kunnen samen zo gezellig lachen. Tegelijk besef ik me dat ik zojuist met Ravin zware onderhandelingen heb moeten voeren om niet in een derde wereldoorlog te belanden. Het lachen met Nox is dan nu misschien wat wrang voor Raafje.
Na het ontbijt en de nodige speelgoedsmijterij, vraag ik Ravin om zijn cars-auto’s (dubbelop, weet ik!) en zijn funky beans op te ruimen, want ik wil stofzuigen. Doet hij niet. En dan nog brutaal zuchten ook. Ik dreig met speelgoed op de zolder leggen. Dat helpt niet, dus voer ik het uit. Het lijkt hem niet te deren. Het ruimt wel lekker op! Mijn vader komt op bezoek en zelfs dat kan het humeur van Ravin niet verbeteren. Hij is aan de lopende band stoute dingen aan het doen. Positieve benadering, waarschuwingen, diplomatie, dreigementen en uiteindelijk straf, helpen niks. We hebben hier te maken met een uitstervend soort draak. De Dravin.
Iets te laat kom ik aan op het bureau. De weeg- en meetmevrouw spreekt mij kinderlijk toe: “Wat fijn dat je zo mooi op tijd bent!”. Ja, de vorige keer was ik een kwartier te laat en ze lijkt zich dat te herinneren. Ze krijgt het mapje van me en ik kleed de lachende Nox uit. “De vragenlijst kun je nu wel even invullen.” Wéér iets vergeten. Het is m’n tweede kindje en nóg heb ik mijn zaakjes niet op orde. Ik word betuttelt, maar kan niet adrem reageren. Laat gáán. Adem in, adem uit!
Nox wordt goedgekeurd. Fontanel, hartslag, hoofdje meetillen, op buikje liggend hoofdje optillen, volgen van een voorwerp. Goede lengte, goed gewicht. Dan krijgt de nietsvermoedende lachende baby een spuit in zijn linkerbeentje, die een beetje pijn doet en waarvan hij een beetje moet huilen. Een pleistertje erop, het huilen is bijna over, komt er een spuit in zijn rechterbeentje die best wel pijn doet en de baby huilt met hartverscheurende kreten. Tijdens het aankleden van de kleine schat, breekt wederom het zweet me uit. Shit, romper met lange mouwen, truitje met lange mouwen en een jasje. Snel naar huis, waar hij na zijn flesje, met een glimlach en een vrolijke “kggg” in zijn wiegje ligt en zich mee laat voeren naar dromenland.
Ravin en opa komen net terug van hun fietstochtje en het zonnetje is in het bolletje doorgedrongen. Gelukkig! Daarna gaan we in de tuin buxus, lampenpoetsers en andere sprieten snoeien. De exclusieve aandacht doet hem blijkbaar goed. Vanavond, na het eten, gaat Jorg heel even de deur uit om nog een boodschapje te halen. Ravin maakt de opmerking: “Mooi, dan kunnen wij even rustig praten. “ Het is geen sinecure om een broertje te krijgen als je bijna 4 jaar de exclusiviteit hebt gehad. Met dat in het achterhoofd komt de diplomaat in mij weer naar boven en krijgt mijn geduldmeter een boost. Het douchen en slaapritueel gaan ineens een stuk makkelijker. Wat is opvoeden toch een avontuur!

dinsdag 28 september 2010

Tekst van een mooi liedje

Boxcar Racers-I feel so

Sometimes
I wish I was brave
I wish I was stronger
I wish I could feel no pain
I wish I was young
I wish I was shy
I wish I was honest
I wish I was you not I

'Cause I feel so mad
I feel so angry
I feel so callused
So lost, confused, again
I feel so cheap
So used, unfaithful
Let's start over
Let's start over

Sometimes
I wish I was smart
I wish I made cures for
How people are
I wish I had power
I wish I could lead
I wish I could change the world
For you and me

'Cause I feel so mad
I feel so angry
I feel so callused
So lost, confused, again
I feel so cheap
So used, unfaithful
Let's start over
Let's start over

'Cause I feel so mad
I feel so angry
I feel so callused
So lost, confused, again
I feel so cheap
So used, unfaithful
Let's start over
Let's start over

I feel so mad
I feel so angry
I feel so callused
So lost, confused, again
I feel so cheap
So used, unfaithful
Let's start over
Let's start over
Let's start over

Dagje werken





Wat een mooi stadje is Elburg toch!

donderdag 23 september 2010

Over een paar dagen genomen...

Op mijn werk ga ik bezig met het geluksbudget. Een geweldig project om mensen een duwtje in de rug te geven om de deur uit te komen.



Met Jorg ben ik bij de opnames van de Madiwodovrijdagshow geweest. Een leuk uitstapje en voor ons in de buurt, want in Almere!!!





























Dusss....





















Hahaaa!













Ennn, tromroffel, het gips mocht er vandaag af. Nog wat blauw en stijf, maar in ieder geval weer douchen zonder zakje en ik ben weer een zachte mama, ipv één met een harde hand...

zaterdag 18 september 2010

Lekker weertje

Om buiten te fietsen, bellen te blazen, te wandelen en velgen te poetsen.





















vrijdag 17 september 2010

Een daggie met de jongens

Vandaag was weer zo'n dag die voorbijvloog. Ruim voor de wekker van Jorg ging, was ik wakker. Koppijn tergt me en de keelpijn erbij zegt me dat ik een klein virusje heb. Maar ach, slaap je niet, dan rust je toch. En lekker liggen is ook fijn. Als Jorg klaar is met douchen, schuifel ik ook maar naar de badkamer. Een snelle start is het halve werk, nietwaar? Terwijl ik nog onder de douche sta en Jorg zich aankleedt, wandelt Ravin slaapdronken de badkamer in, met al zijn knuffels in zijn armen. "Goeiemorgen papa en mama! Hebben jullie lekker geslapen?" Geen ochtendhumeur te bekennen bij dit mannetje. Daar word ik zelf ook vrolijk van.

Als ik beneden kom zit Ravin aan zijn eigen tafeltje op zijn stoeltje vóór de tv (zappelin), zijn boterhammetje te eten. Ik smeer een boterham en ga even bij hem zitten. Hij heeft zijn Cars pyjama (shortama) aan en zijn haar zit goed door de war, van achteren is het pluizig van het slapen. Hij vertelt dat Charlie en Lola in een ruimteschip zitten en ik reageer geïnteresseerd. Wat is het leven van een kind toch heerlijk ongecompliceerd. Oja, ik moet zo even een paracetemol innemen. Jorg vertrekt naar zijn werk. "Fijne dag papa!" Ik kleed Ravin aan en vind hem een prachtig jongetje, met zijn bruine ogen, donker blonde haartjes, corduroy broekje en hemelblauwe longsleeve. Als ik dit tegen hem zeg, reageert hij niet.

Op de babyfoon zie ik de lampjes oplichten, maar ik hoor geen gehuil. Nox is wakker, dus ik loop met mijn bonzende hoofd naar boven. Oja, paracetemol! Ik hoor Nox zachtjes jammeren. Terwijl ik het hemeltje van de wieg aan de kant schuif en zachtjes tegen hem begin te praten, kijkt hij me aan en begint direct te glimlachen. Een tandeloze lach. Ook hier geen ochtendhumeur. Ik klets door terwijl ik de baby uit de bakerzak peuter. Hij geniet van zijn ineens verworven vrijheid en begint te trappelen en met zijn armpjes te maaien. Zijn lachen eindigt soms met een soort hinnik. Na een schone luier en kleertjes aan, gaan we naar beneden.

Ravin heeft zojuist een bizar bouwsel van blokken gemaakt en hangt inmiddels ondersteboven op de bank: "Kijk mama wat ik kan!" Hahaha. Ik vind de blokken imposanter. Twee paracetemol bij de koffie, doen na een half uurtje hun werk en ik voel de spanning uit mijn hoofd wegzakken.

Mijn moeder komt op bezoek en de ochtend vliegt verder voorbij, Ravin speelt lekker een poosje buiten. Na gezamenlijk kibbeling voor de lunch te hebben gegeten, vertrekt mijn moeder weer. Nox ligt in bed en ik zet de tv aan voor Ravin. De rust! Ik kruip tegen Ravin aan op de bank
en sla het plaid om ons beiden heen. Ook hij kan dit rustmoment goed gebruiken merk ik. Als ik weer wakker word, zijn mijn ogen droog en heb ik last van mijn lenzen. Hmmm. Ik heb echt even lekker geslapen. Tijd voor koffie! Ravin eet stroopwafel kruimels van de markt, met een glaasje sap. Na de koffie laat Nox weer van zich horen en ik stop hem gauw in de kinderwagen om nog wat boodschappen te halen bij de buurtsuper.

Ravin neemt zijn tijger mee en helpt met het duwen van de kinderwagen. Over het algemeen genomen is hij een schat van een jongen. In de supermarkt racet hij met een klein winkelwagentje door de gangpaden. Ik gebruik de kinderwagen om de boodschappen op te leggen. "Mama, hier is de verrassing!" Hij zit even in zijn fantasiewereld en ik vind het prima. Hij rijdt niemand omver, sloopt de winkel niet en hij is fijn aan het spelen. "Pick your fights." Is een wijs advies van een vriendin. Zeker in de opvoeding van een kleuter is dat heel erg waar.

De fights die ik nog te gaan heb, baren me niet zoveel zorgen. Met de waarheid aan mijn kant, voel ik me geheel in mijn recht staan. Zolang als ik mijn drie mannen en mijn lieve familie en vrienden heb, kan ik de hele (fucking) wereld aan. Zo!

donderdag 16 september 2010

Meditatief breien tot nieuwe inzichten


















Links:
Een zelfgemaakte beanie en supersjaal
Rechts:
Nieuw project Icy Spicy op superdikke naalden en met superdikke wol

Dat ik veel geduld heb om te freubelen, wist ik. Dat ik breien zo leuk zou vinden wist ik niet. Sinds ik dikke wil en dikke naalden heb ontdekt, word ik er blij van om te breien. Het gaat best snel en van die dikke wol, maak je de mooiste en stoerste dingen.

Maar het belangrijkste is eigenlijk toch de ontspanning die het me brengt. Mijn hoofd staat eigenlijk geen moment stil, behalve als ik brei. Of slaap... Nou ja, tijdens het breien staat het niet stil, maar zoemt het zachtjes, als een bijenkorf. Er vliegen gedachten naar binnen, ze doen een dansje en dan vliegen ze weer weg. Daarmee wordt elke gedachte steeds iets lichter en de pijn die erbij hoort minder. De pijn die ik nu vooral voel is die in mijn rechterhand, want met gips breien eist blijkbaar zijn tol.

Het nieuwe inzicht is: "Dat wat gevoed wordt, zal groeien." Met dat inzicht ga ik nu bewuster mijn liefde voeden, mijn vertrouwen in mijn naasten en mijn zelfvertrouwen. En ook zeker het plezier in mijn leven met de kinderen en met Jorg.

Bolle Baby


Hahahaha,
Een loensende bolle baby! Heerlijk, heerlijk. En ernstig kijken dat 'ie doet! Gelukkig kan hij ook reuze vriendelijk kijken en ontwapenend lachen. Klein jongen met groot karakter!

zondag 12 september 2010

Snurkende slaapkopjes


Ik zit in de auto. Jorg is de hele dag voor Aroma Jockey opdrachten weg en ik ben met de jongens bij m'n ouders geweest. De ochtend thuis en de middag naar de open monumentendag in Staverden geweest. Heerlijk op de boerderij geweest en in de kasteeltuinen gewandeld. Nox in de kinderwagen en Ravin met zijn grote neef rondrennend. Zitten hier de draken? Terwijl we door het doolhof lopen.
Na het avondeten en de koffie bij mijn ouders, heb ik Nox slapend overgezet in de auto.

Nu zit ik dus in de auto en achter mij worden aardig wat boompjes doorgezaagd. Beide jongens liggen overheerlijk te snurken. Ik draai onze straat in en zie dat er 'vreemde' auto's op 'onze' plekken staan. Shit.

Ik stap uit en de buurman loopt net langs met zijn hond. "Slapen ze? Kan ik helpen?" Terwijl de buurman bij Ravin blijft, voor het geval hij wakker wordt, peuter ik Nox met mijn gegipste hand uit zijn autostoel en leg hem in zijn wiegje. Dan is Ravin aan de beurt. Al fluisterend til ik hem op: "Sla je armen maar om me heen, mama brengt je naar bed. Blijf maar lekker slapen schat." Die jongen weegt al bijna 20 kilo. Pfff. Ik loop naar ons huis, sleep ons de trap op en leg Ravin op zijn bed. Ik trek zijn kleren uit en hij zit ergens tussen waken en slapen. Dubbele knoop in z'n veters. Oma in de bocht, shit, geklooi. Uiteindelijk liggen ze beide heerlijk te slapen en ga ik beneden opruimen en de kamer gezellig maken voor als Jorg thuis komt. Ik ben reuze trots op de slapende snurkers en geniet van de avond.