zondag 29 januari 2012

Blessed

We maakten een 'hoofdbord'  aan ons nieuwe bed! Lekker zacht!
Deze week werd ik erg blij van:


Een kwartiertje (aaneen) hardlopen. Hoeraaa!

Samen buitenspelen in de kou. Mama wat in de tuin rommelen, de jongens stoepkrijten.

Groen licht van de neuroloog, ik mag weer autorijden!!!

Gezellig op de koffie bij mijn zus. Lieve Nox lag een half uurtje te slapen op schoot!

Breien 'in opdracht'. Lekker 's avonds op de bank.

Zaterdagochtend ontbijt in de kamer, in pyjama.

Nox die Ravin in alles nadoet. Alleen niet lang genoeg voor een foto.

Een uitgebloeide bloem, die zijn prachtige hart laat zien. Zo zie je maar, ware schoonheid zit van binnen!

Waar werd jij blij van de afgelopen week?

Meer zegeningen zien? Kijk op Anki haar blog voor de anderen die ook tellen!

maandag 23 januari 2012

Zinnenprikkelend


Mijn vriendje is zinnenprikkelend! Hij prikkelt de zintuigen!
Hoezo? Nou, heb je even????


Over koken (smaak), drummen (gehoor), een heel leuke gesprekspartner zijn (gevoel en goeie ideeën hebben voor het interieur (zicht) kan ik hele stukken schrijven, maar dat doe ik niet.

Geur is wat ik hier wil benadrukken!
Hij is namelijk Aromajockey! Aromajockey Scentman!

 Een Aromajockey is zoiets als een DJ of VJ, maar dan met geuren. Op evenementen voegt hij extra sfeer en persoonlijkheid toe, door met een bepaalde opbouw geuren van kruiden, vruchten, bloemen en dergelijke te verspreiden. Ook werkt hij desgewenst met feromonen. Met het rookverbod, ruikt het in het uitgaansleven soms erg onsamenhangend (lees vies), waardoor een Aromajockey geen overbodige luxe is!

De evenementen lopen erg uiteen: symposia, klassieke concerten, bioscoopvoorstellingen, modeshows, dancefeesten, workshops noem maar op.

Ook zijn er andere mogelijkheden te bedenken met geur, zoals geurmemory of leuke geurgadgets die aan gasten meegegeven kunnen worden.

 Ik ben trots!!!

zondag 22 januari 2012

Blessed

Mijn zus knipte mijn haar weer tot een 'pittig koppie'. Blij mee!

Het was weer een fijne week!



Lieve Jorg deed boodschappen en kwam thuis met een enorme bol dikke wol. De schat!

Ravin en Nox gezellig om de beurt badderen en in pyjama. Gezellig keuvelen in de badkamer.

Een geweldige fles wijn, met speciaal wijnglas gekregen van lieve vrienden! (de wijn is echt heerlijk!)

Noxie die elke kleermakerszit van mij aangrijpt om neer te ploffen.

Ons nieuwe, grote, heerlijk zachte, gepimpte bed. Ook goedgekeurd door Nox.

De rust, die ik nog geregeld nodig heb en krijg van mijn lieve Jorg.


Waar werd jij blij van de afgelopen week?

Meer zegeningen zien? Bij Anki kun je alle mensen zien die ook wekelijks hun  schatten met de wereld delen.

vrijdag 20 januari 2012

Zomaar een ochtend! Just a morning!

Zacht en warm. Ik lig in mijn bed en word langzaam wakker. De app op Jorg's telefoon geeft licht zodat we 'natuurlijker' wakker kunnen worden. Jorg heeft zich van het licht afgedraaid en heeft het dekbed zo hoog opgetrokken dat hij niets van het licht merkt. Heel effectief dus! Ik doe mijn ogen nog even dicht en wacht tot de wekker zal gaan. Dat zijn dan vogeltjes die je wakker zingen. Op dezelfde app! Het is dat ik nog zo slaperig ben, anders zou ik hier erg hard om moeten lachen.


In de kamer naast ons hoor ik een gebrabbel. "Allo Apie!" Nox is wakker en is zijn knuffels aan het groeten. Ik stap uit bed en ga die kleine maar vast een fles geven. Hij is al anderhalf en een boterham is prima 's ochtends. Vaak eet hij deze niet zo goed op (ook zonder fles vooraf). Vandaar de fles! Jorg staat ook op en gaat richting badkamer.


Na de fles, gaan we even bij papa in de badkamer kijken "Allo Papa" en Ravin een goeiemorgen wensen. Dan gaan Ravin, Nox en ik naar beneden toe, boterhammen smeren en eten, kleren aantrekken. Jorg is klaar en komt naar beneden, dan ga ik gauw even douchen. Jorg gaat naar zijn werk, dikke kus. Huphup, laatste dingetjes en dan jassen aan, Nox in de wandelwagen, op naar school.


Ravin doet de deur open en ik kom met Nox achter hem aan. Ik hoor Ravin rennen, dat doet hij vaker. Hij staat dan meestal 5 meter verderop te wachten. Ik trek de deur achter me dicht en wandel het tuinpad af. Maar waar is Ravin? Ik zie een paar kinderen bij het zebrapad, maar zie Ravin's blauw met witte jas er niet tussen. Heel even voel ik de blinde paniek opkomen, maar ineens zie ik hem. Hij staat bij een verkeersbord, netjes te wachten en rond te kijken. Zucht!


Op naar school! In de klas blijf ik nog even bij Ravin in de buurt en dan wandel ik weer terug naar huis. Op naar de koffie!



Soft and warm. I lie in my bed and slowly wake up. The app on Jorg's phone emits light so that we can wake up as ‘naturally’ as possible. Jorg has turned his back to the light and  has raised the quilt so high that he could not notice the light. So very effective! I close my eyes  and wait until the timer will start. This exists of birds singing. At the same app! I’m still so sleepy, otherwise I would laughing loudly.

In the room next door I hear a babble. "Apie Allo!" Nox is awake and is greeting his toys. I get out of bed and will make the toddler a bottle. He's one half years old and a sandwich is fine in the morning. He often does not eat as well (even without a bottle in advance). Hence the bottle! Jorg is getting up and is in the bathroom.

After the bottle, we go to Daddy in the bathroom  "Allo Papa’’ and Ravin  to wish him a good morning. Then Ravin, Nox and I go downstairs, make and eat sandwiches and put the kids on their clothes. Jorg is ready and downstairs, then I take a quick shower. Jorg goes to work, big kiss. Some small things to do, then jackets on, Nox in the stroller, off to school.

Ravin opens the door and I walk behind him with Nox. I hear Ravin run away, he often does this. He usually waits 5 meters further on. I clos the door behind me and walk down the garden path. But where is Ravin? I see a few kids in the crosswalk, but can’t see Ravin's blue and white coat. For a moment I feel the panic, but now I see him. He stands there, waiting like a good boy and looks around. Sigh!

Off to school! In class I stay a moment witht Ravin  and then I walk back home. I feel like coffee! 


woensdag 18 januari 2012

Realiteit---Reality check

Al ruim tien jaar werk ik onder andere voor mensen met een functiebeperking. Mensen die aangeboren beperkingen hebben en niet aangeboren hersenletsel hebben. In mijn werk ben ik altijd naast deze mensen gaan staan en heb zoveel mogelijk vanuit hun mogelijkheden gekeken om hen zo zelfstandig mogelijk te laten functioneren.

Een maand geleden ben ik in het ziekenhuis terecht gekomen. Anderhalve dag en twee nachten heb ik in coma gelegen en toen werd ik wakker. Van de neuroloog mag ik nog geen auto rijden. Volgende week heb ik een controle en dan kijken we verder.

Het idee dat ik misschien iets overhoud aan de coma... Het is niet te bevatten. Concentratie, zoeken naar woorden, stressniveau, allemaal dingen waarin ik van mezelf merk dat het niet is zoals het was... Het is ook net een maand geleden en misschien wil ik wel te snel. De gebeurtenis op zichzelf is al iets wat verwerkt moet worden. Ik moet niet te lang stilstaan bij alles wat er misschien niet meer is, mijn vertrouwen in mijn herstel houden en niet voor anderen gaan denken.

Trots ben ik dat ik weer meer moeder ben. Meer geduld en aandacht kan opbrengen voor die twee boeven. Met ze kan lachen om het kattenkwaad dat ze samen uithalen, elkaar in hun gedrag versterkend!

Blij ben ik dat ik mijn persoontje nog steeds ben. Vanaf het moment dat ik wakker ben geworden, heb ik blijkbaar heel netjes de artsen te woord willen staan, ook al was ik versuft door medicatie en een tijdelijke  erg lage hersenactiviteit.

Boos ben ik dat er mensen via omwegen hun 'bezorgdheid' over mij uiten. Met welk doel? Wie schiet daar iets mee op? Behalve dat het meer stress oplevert! Ik ga er maar vanuit dat het uiteindelijk goed bedoeld was en het een ondoordachte actie was. Zand erover?

Gelukkig ben ik om positieve, lieve, begripvolle, mooie reacties van familie, vrienden en collega's.

2012 wordt een prachtig jaar! Dat is nu al realiteit!





Hard reality?

For over ten years, I have worked for people with disabilities. People who have innate limitations and have not acquired brain injury. In my work I always stand beside these people and have looked much as possible from their ability to help them function as independently as possible.

A month ago I ended up in hospital. One and a half days and two nights I was in a coma and then I woke up. The neurologist told me I can not drive a car yet. Next week I have a check and then we will see how to proceed.

The idea that I might have something left from the coma ... It is beyond comprehension. Concentration, searching for words, stress level, all of which I myself find that it is not as it was ... It's just one month ago and maybe I want things to go too fast. The event itself is already something to be processed. I need not dwell on things that might be lost, keep my faith in my recovery and don't go thinking for others.

I am proud that I'm more and more mother. Have more patience and attention for the two little crooks. With them I can laugh at the mischief they trick together, reinforcing each other in their behavior!

I am glad with the person I still am. From the moment I awoke, I wanted to speak to the doctors in an appropriate way, even though I was stunned by medication and a temporary very low brain activity.

I am angry that people go beind my back because their 'concern' about me. For what purpose? What good does it bring anyone? Besides stress! I will assume that it eventually was meant well and it was a thoughtless action. Shall we just drop the issue?

I am happy for the positive, loving, compassionate, beautiful reactions from family, friends and colleagues.

2012 will be a wonderful year! This is reality!


zondag 15 januari 2012

Blessings

 Deze week werd ik erg blij van:







Een oude foto van onze kat, die tijdens het wassen weleens pauzeert in een vreemde houding.



Een dasje breien, heel simpel, bijpassend bij mijn nieuwe jas hieronder.

Mooie tekening van Ravin!

Ons fijne huis en de andere kat!

Mijn prachtige nieuwe jas!!!

Die Nox, die al zo snel zoveel woordjes leert! (en daarbij kwijlt)
Hoe was jouw week?

Bij Anki kun je nog meer zegeningen zien.

dinsdag 10 januari 2012

Zooo Fijn!

Gelukkig met de steun van mijn lieve familie en vrienden.


Met de goede en lieve zorgen van mijn schatje, zonder wie ik er niet meer zou zijn. 


Of had ik dat allemaal al gezegd?


Ruim 5 jaar geleden op vakantie. Nog steeds verliefd. Juist extra!

zondag 8 januari 2012

Blessings

Deze week werd ik blij van:
Lieve Nox in badje

Beetje laat, maar oh zo schattig. Kerstnoxje. Ik moet er steeds weer om lachen.

Broertjes houden tussen het gekibbel door, erg veel van elkaar.

Nog steeds gaat Nox overal in zitten.

De prachtige polder, waar ik me erg thuis voel. Blij er weer te zijn!

Ravin wordt zo snel groot!

De collage die weer aan de keukenmuur hangt. Fijn!

Weer eens terugblikken op 'vroeger'. Wat waren we jong!
Waar werd jij blij van?
Bij Anki kun je de andere tellers van blessings zien!

donderdag 5 januari 2012

Wat een helden!!!! Such Heroes!!!

Ping, ping, ping...
Even doe ik mijn ogen open. En weer dicht.
Mevrouw Groeneveld!!! Weet u waar u bent?
"Nee"
U bent in het sint jansdal ziekenhuis in Harderwijk.
"Oh!" En ik val weer in slaap!

Mevrouw Groeneveld!!! Beweeg ik iets???
Pfff, ik voel me zo moe. Even kijken. Een arts staat met zijn handen opzij, een stukje van zijn hoofd af en beweegt een vinger. "Ja, je vinger."
Dat vind ik wel weer genoeg en ik val weer in slaap.

Dan hoor ik: "Froukje, wakker worden!!!" Het is Jorg!!! Ik ben zooo blij om hem te zien. Een kus.
Ik snap er helemaal niets van. Waarom lig ik in het ziekenhuis? Dan merk ik dat er allerlei buisjes aan mij vast zitten. Een klemmetje op mijn teen, een apparaat dat naast me staat te "PingPingEn" en plakkertjes op mijn romp.
Mevrouw Groeneveld, weet u waar u bent? "Ja, in het ziekenhuis"
Waarom praat ik zo hees en langzaam?
Ik ben moe en doe mijn ogen weer dicht.

Mevrouw Groeneveld, beweeg ik iets? Tsss, alweer? "Ja, je vinger."
Wat is uw geboortedatum? 
Dit is een onderonsje van Jorg en mij. Bij het invullen van een formulier op de laptop ben ik eens vergeten mijn geboortedatum erbij te zetten. Had het net verzonden en ik roep uit: "Ik ben mijn geboortedatum vergeten!" Zegt Jorg: " 1 augustus 1977" Ik heb krom gelegen van het lachen, terwijl hij niet begreep wat er zo grappig was. Toen ik weer normaal kon praten, heb ik het hem uitgelegd en toen hebben we met zijn tweeën nog over de grond gerold van het lachen.
Om de vraag van de arts kon ik dus ook alleen maar heel hard lachen!

Jorg laat een collage zien met foto's erop. "Wat mooi" Huh? Zijn dat onze kinderen, zijn wij dat? Jorg laat me aan een blik met koffiebonen ruiken. "Ja, lekker! Illy???? Hoe komen die nou hier?"
Oh, wat praat ik toch gek! En alles is zo vreemd!
"Wie was de DJ zaterdagavond?" vraagt Jorg. "Erick E." Ja, dat weet ik heus wel!

Jorg legt me uit dat ik zondagmiddag een dutje ging doen en dat hij over de babyfoon rare geluiden hoorde. Naar boven is gerend en mij aantrof op een manier die ik hier niet in detail zal beschrijven. Hij heeft mij op mijn zij gelegd en 112 gebeld. Daarna direct mijn ouders om meteen naar ons huis te komen. Zijn ouders om de situatie uit te leggen, zij zouden er ook aankomen. De ambulance was er heel snel en zij hebben mij direct aan zuurstof gelegd, infusen aangelegd, enz. Jorg heeft met Anki gebeld en zij is direct in haar auto gestapt en heeft de anderhalf uur rijden voor lief genomen. Inmiddels werd ik naar buiten gereden, naar de ambulance. Mijn ouders kwamen net aangereden en konden bij de kinderen blijven. Jorg ging mee in de ambulance, die met 140 over de dijk scheurde. De auto's gingen allemaal heel netjes langzaam rijden en in de berm, zodat de ambulance over de middenstreep door kon rijden. Even nadat ik binnen was in het ziekenhuis was mijn grote zus er ook bij op de spoedeisende hulp. Op twitter heeft Jorg geschreven dat ik in het ziekenhuis was en lieve vriendin Rooz was er nog vóór ik op de IC lag om mijn voeten warm te wrijven.

In het ziekenhuis was Anki er om Jorg bij te staan, hoop te houden, praktisch mee te denken en vragen te stellen aan de artsen. Onze beide ouders en mijn zus hebben thuis, met de kinderen in het huishouden heel erg meegeholpen en mee gedacht. En zij zijn ook op zondagmiddag en -avond op bezoek geweest.

Wat een helden!!!

Maandag raakte ik in een coma. Ik lag niet stil, wilde steeds alle buisjes uit mijn armen trekken en daarom werd ik vastgebonden aan mijn bed. Soms had ik mijn ogen open, maar ik zag niks. Ik mompelde/fluisterde: "Ga weg, ga weg." Ik had koorts, omdat ik veel troep in mijn longen had en een longontsteking had. De maandag verliep met veel bezoek van mijn naasten. De hoop van de artsen werd minder en maandagavond zag het er niet goed uit. De kans op hersenbeschadiging als ik wakker zou worden was heel groot. Als ik nog wakker zou worden!

Dit was wel even genoeg informatie. Slaap.

"Frouk!!!" Dat is mijn vader! En mijn moeder! Ik voel me iets helderder en ik zie de bezorgdheid en angst. Maar ook de blijdschap! Zij komen mij even aanschouwen, een kus geven en gaan dan weer.
Jorg is er ook nog steeds bij. Hij geeft mij een mobiele telefoon. Een hele mooie, grote, platte, met een mooi wit met roze hoesje. "Mooi!!!" Ik weet niet wat ik ermee moet, dus geef ik het weer terug.
"Dat is jouw telefoon schat!" 
"Oh. Dat weet ik niet meer. Ik hoef hem niet!"
"Mis je de kinderen?"
"Hmmm. Nee.... Gek he? Ik weet dat ik twee kinderen heb, maar ik mis ze niet..."

Jorg ziet er blij, maar ook heel erg moe en gebroken uit. Die gebroken en aangedane blik in de ogen van mijn naasten doen mij beseffen hoe ernstig de situatie eigenlijk was. Dinsdagavond mag ik naar de verpleegafdeling, want mijn functies zijn stabiel. Dinsdagnacht zie ik de collage op de kamer, met Jorg, Ravin en Nox en ik mis ze! Woensdagochtend ga ik lekker even (zittend) douchen en veel herinneringen komen terug, vooral het gevoel dat bij die herinneringen hoort. Ik krijg bezoek van lieve vrienden en familie. Donderdagochtend mag ik alweer naar huis toe! Hoera!

Steeds meer besef ik wat voor netwerk aan familie en vrienden op gang is gekomen. Via de post, telefoon, twitter, blogs, facebook, zijn zoveel lieve reacties gekomen. Ook van mijn lieve collega's van het welzijnswerk en beide gemeentes waar ik voor werk. Hartverwarmend.

En nu? Nu nog wat last van verharde aders van de infusen, de wonden op mijn handen genezen goed. Mijn hoofd laat nog wel te wensen over, maar ik heb goede hoop dat ik weer volledig zal herstellen.

Met zoveel helden om ons heen, kan dat haast niet anders!!!
Dank jullie wel!!!


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




Ping, ping, ping ...I just open my eyes. And  close them again.Ms. Groeneveld! Do you know where you are?"No."You are in the St. Jansdal hospital in Harderwijk."Oh!" And I fall asleep again!

Ms. Groeneveld! Do I move anything??Pfff, I feel so tired. Let's see. A doctor stands aside with his hands, next to his head and  is moving a finger. "Yes, your finger."I think that's enough and I fall asleep again.

Then I hear: "Froukje, wake up!" It's Jorg! I am sooo glad to see him. A kiss.I'm confused. Why I'm in the hospital? I notice all kinds of tubes attached to me. A clip on my toe, a device that stands beside me  "ping ping" and patches on my torso.Ms. Groeneveld, do you know where you are? "Yes, in the hospital"Why am I so hoarse and slow?I'm tired and close my eyes again.


Ms. Groeneveld, do I move anything? Tsss, again? "Yes, your finger."What is your birthdate?This is a clique of Jorg and me. When filling out a form on the laptop I have forgotten  to put my birthday there. Had just sent it and I cried out: "I have forgotten my birthday!" Jorg says: "August 1, 1977" I  laughed my lungs out, while he did not understand what was so funny. When I normally could talk, I explained to him and then we were rolling on the floor  with laughter.

The question of the doctor I could also just answer laughing loudly!

Jorg shows a collage with pictures on it. "How beautiful" Huh? Are these our childresn? Is that us? Jorg lets me smell a can of coffee beans. "Yes, nice! Illy?? How did it get here?"Oh, I'm speaking strange! And everything is so weird!"Who was the DJ Saturday night?" asked Jorg. "Erick E" Yes, I know perfectly well!


Jorg explains to me that I was going to do a nap Sunday afternoon and that he heard strange noises on the baby monitor. Up he ran and found me in a way that I will not describe in detail. He put me on my side and called the emergency number. Then my parents to drive directly to our home. His parents  to explain the situation, they would also drive to our house. The ambulance was very quick and they put me right on oxygen, infusions, etc. Jorg has called Anki and she immediately stepped into her car and has a one and a half hour drive taken for granted. Meanwhile, I was wheeled out, to the ambulance. My parents had just arrived and could stay with the children. Jorg was in the ambulance, with 140 km/h on the dike racing. The cars were all very nice and slowly driving on the shoulder, so the ambulance could drive through the center line. Just after I was inside the hospital was my big sister is also in the emergency department. Jorg on twitter has written that I was in hospital and dear friend Rooz was there before I was in ICU  rubbing my feet warm .




Anki in the hospital was there to assist Jorg, keeping hope, practical in thinking and asking questions to doctors. Both our parents and my sister are at home with the children in the household really helped them. And they are also on  visiting often.


Such hero's!


Monday I was in a coma. I was moving a lot, would have all the tubes pull out my arms so I was tied to my bed. Sometimes I open my eyes, but I saw nothing. I mumbled / whispered: "Go away, go away." I had a fever, because I had a lot of dirt in my lungs and had pneumonia. Monday I had many visits of my loved ones. The hope of the doctors was less and not Monday evening, it didn't look good. The risk of brain damage when I woke up was huge. If I would even wake up!


This was just enough information. Sleep.


"Frouk!" That's my dad! And my mother! I feel a little clearer and I see the anxiety and fear. But also the joy! They are just watching me, a kiss and then go.Jorg is still there. He gives me a cell phone. A beautiful, large, flat, with a beautiful white with pink cover. "Beautiful!" I do not know what to do with it, so I give it back."That is your phone honey!""Oh. I don't knwow. I do not need it!""Do you miss the kids?""Hmmm. .... No, crazy huh? I know I have two kids, but I do not miss them ..."


Jorg looks happy but also very tired and broken. Affected and that broken look in the eyes of my loved ones make me realize how serious the situation really was.Tuesday night should I go to the infirmary because my features are stable. Tuesday night I see the collage in the room, with Jorg, Ravin and Nox and I miss them! Wednesday morning I take a (seated) shower and lots of memories come back, especially the feeling that belong to those memories. I get visits from dear friends and family. Thursday morning I can go home again! Hooray!


More and more I realize what kind of network of family and friends we have. By mail, phone, twitter, blogs, facebook, the comments were so many and sweet. Also of my dear colleagues from social work and two counties where I work. Heartwarming.


And now? Still some problems with hardened arteries of the infusions, the wounds on my hands heal properly. My head still leaves much to be desired, but I am hopeful that I'll fully recover.


With so many heroes around us, it can hardly be otherwise!Thank you!


zondag 1 januari 2012

Blessings

*Prachtige, geurende, uitbundige bloemen*




*Onvoorwaardelijke steun aan Jorg in de zorg om mij*

*Steun in de opvang van de kinderen*

*Hulp in huishoudelijke taken voor Jorg*

*Positieve gedachten, kaarsjes en gebeden*

*Er zijn*



Dank je wel!





*Beautiful, scenting flowers*

*Unconditional support for Jorg, caring for me*

*Support in the care for the children*

*Helping Jorg with the household*

*Positive thought, candles and prayers*

*Being there*

Thank you!